Unha imaxe dun partido do Real Madrid en 1969. Hoxe en día, as bandeiras de San Xo... ah, non, que esta foto é actual. |
Supostamente, o argumento que empregaban os traballadores de seguridade era que as estreleiras "incitaban á violencia". Por esa regra de tres, temos que supoñer que o poliño na bandeira española, para estes elementos, debe incitar ó ecoloxismo. No problem pois.
Lonxe xa da "una grande y libre" -e menos mal, déixao ir-, os vestixios daquela época aínda perduran nos nosos días. Nas nosas rúas; nas nosas prazas; nos nomes dalgúns edificios públicos; e por que non, en certos medios de comunicación -chamémoslles neocons liberais, para que non se enfaden-. A Lei de Memoria Histórica, aprobada no Parlamento en 2007, establece, entre outras cousas, que "los escudos, insigniar, placas y otros objetos o menciones conmemorativas de exaltación personal o colectiva del levantamiento militar, de la Guerra Civil y de la represión de la dictadura deberán ser retiradas de los edificios y espacios públicos", o que para algúns, adoradores de tempos pasados e perfumados en alcanfor, constitúe un "atentado" á historia máis recente de España. Si. Estamos de acordo en que non debemos esquencer o noso pasado. Que todos o coñezan, que os nosos nenos o aprendan. Que saiban que durante case 40 anos nos governou un anano con voz de pito que conqueriu o poder a través das armas, deixando tras de si 150.000 mortos. ¿Cómo era aquilo de que un pobo que non coñece o seu pasado está condeado a repetilo?, pois iso. Historia para todos.
Agora ben. Partindo da base de que que poñan o teu nome a unha rúa significa recoñecemento, distinción e gratitude, ¿que lle temos que agradecer ó Comandante Barja ou ó General Mola, aínda que mole o seu apelido?. E sen ir máis lonxe: ate o 2008, Juan Canalejo tiña o privilexio de poñerlle o nome ó hospital da Coruña, un home famoso polas súas accións terroristas e por facer tragar gasolina e aceite de ricino as súas víctimas. Bravo. Xa postos, ¿por que non lle trocamos o nome ás escolas infantís 'galiña azul' por 'Garderías Herodes'?
Voltando á teima da bandeira, é moi habitual que nas discusións sobre a legalidade ou ilegalidade das bandeiras nos deixemos levar máis polo descoñecemento que pola realidade. De feito, non oficial non significa ilegal. Que o noso Estatuto non estableza que a estreleira, a bandeira que prohibiron en Valladolid, sexa a oficial, non significa que este prohibida. E tirando polo outro lado: que a do poliño de San Xoán este prohibida nos estamentos oficiais, non significa que por levala pola rúa te vaian multar. Opinións persoais aparte, o que non se pode tolerar é que che prohíban portar a estreleira argumentando a "incitación ó odio" cando coa española coa águia, que representa un rexime dictatorial -para os puristas, si, sabemos que ven dos tempos dos Reis Católicos-, non teñas ningún problema para entrar nun estadio de fútbol.
Na edición número 25 de 'Minoría Absoluta' -tedes o programa dispoñibel para a descarga-, falando sobre este tema, xurdiunos unha pregunta: ¿terá algo que ver o dereito de admisión?, ¿será que no estadio José Zorrilla de Valladolid especifican a prohibición de entrar portando bandeiras independentistas?. Non sabemos as inclinacións políticas do equipo nin directiva, pero o que si sabemos é que o estadio é municipal. Público.
O denunciabel é a diferente vara de medir, e o feito de prohibir algo que por lei non está prohibido. "O me das la puta bandera o te la tragas. Tú eliges, follavacas". Das maneiras que empregaron as forzas de seguridade para requisar as bandeiras, preferimos non dicir nada, porque sería redundar no que todos xa pensamos.
Como experto, chamamos a Antonio Banderas para que nos dese a súa opinión, pero estaba comunicando |
Rematamos con esta frase que di: "para moitos, bandeira é aquilo que colga da súa corda de tender".
No hay comentarios:
Publicar un comentario